Why we are being outsourced



http://nl.wikipedia.org/wiki/Outsourcing
"Van uitbesteding of outsourcing is sprake, zodra een organisatie uitvoering geeft aan haar strategische besluit om de inzet van een deel van de eigen medewerkers, organisatiemiddelen en/of geïnvesteerd vermogen voor de uitvoering van ondersteunende bedrijfsprocessen niet (langer) noodzakelijk of gewenst is om de bedrijfsdoelstelling(en) na te streven. De uitbestedende organisatie zal dan een externe dienstverlener of toeleverancier contracteren om de betreffende taken in het vervolg uit te voeren. Bij voorkeur wordt een partij gekozen voor wie de activiteiten in kwestie juist tot de kernactiviteiten behoren."

Hoewel de roadrunner zich nu op zeer glad ijs begeeft en ruiterlijk zal toegeven dat hij geen expert op dit gebied is, toch enkele punten, die outsourcing in de hand werken:

1. De knoet: er is onvoldoende dwang om echt te scoren. Een goede stok achter de deur doet wonderen. Tegenwoordig is er relatief veel vrijheid om je eigen tijd in te delen. En dan geldt: de slechten verpesten het voor de rest.
   
   
2. Cheap. We westerlingen zijn zeker niet cheap. Daardoor prijzen we ons letterlijk uit de markt. Waardoor de markt zich verplaatst. Vergelijk het gerust met de textiel en elektronica industrie.
   
   
3. Niet zeuren, maar kloppen. Menig project van een beetje omvang verzandt (bijna letterlijk) in warroom discussie's die het project traineren en managers frustreren.
   En als het management niet tijdig en adequaat ingrijpt is er inmiddels heel wat geld over de balk gegaan. Om maar te zwijgen over de Time to market. Wie wil oogsten, moet tijdig zaaien. En onkruid wieden ...
   
   
4. Gebrek aan training en kennisoverdracht. Korte termijn winsten worden nagejaagd, waardoor het ontbreekt aan een visie op de wat langere termijn. Training (cursussen, zelfstudie, seminars etc.) kosten geld. Dat betekent dubbel investeren: in tijd en in geld.
   Wie wil scoren op de langere termijn zal moeten investeren in zijn mensen, anders word je over de vluchtstrook ingehaald door de toko's die dat wel doen.
   
   
5. Mensen frustreren door ze tot steeds hogere productie op te jagen, wreekt zich niet direct.
   Maar op termijn zullen deze mensen zich toch gaan afvragen, hoe het met hun creativiteit verder moet. Winnen de je op een globale markt alleen maar door net wat slimmer en innovatiever te zijn. Vergelijk het maar weer met de industrie die uit Europa verdween. Het ging (en gaat ...) dan voornamelijk om repetitief weinig uitdagend werk.
   Werk kan beter niet geestdodend worden.
   
   
6. Het daadwerkelijk garanderen van kwaliteit kost veel geld en inspanning. En veel discipline. Ook hier geldt dat kwaliteit zich pas op de wat langere termijn terugbetaald.
   Kwaliteit gaat zonder besef en inspanning langzaam achteruit. En dat al zich gaan reflecteren in spijtoptanten. Want doe eisen kwaliteit en minstens zo belangrijk continuïteit.
   
   
7. Er zijn geen quick wins. Om echt een sterke speler te zijn, zal je je moeten conformeren aan de facto industriestandaarden en methodes. Dat staat niet alleen chic, maar afnemers eisen dit. Tenminste als ze echt wijs zijn. RUP, Prince, CMM, TMAP zijn heel wat meer dan zomaar wat kreten of acroniemen. Alleen met bloed, zweet en tranen ga je het echt redden.
   

De roadrunner kan zo wel uren doorgaan. Maar daar is een blog niet voor bedoeld.
Een blog is slechts bedoeld (als het goed is) om te prikkelen en tot denken aan te zetten.

Balkenende had het over een gebrek aan VOC mentaliteit.
Met alleen die historische kwinkslag te noemen, ben je zeker niet opeens weer een innovatieve vechter. Het gaat niet om woorden, maar woorden omzetten in daden. En daar moet je lef voor durven tonen.